گفت وگوی اختصاصی بی بدیل دات كام گپی با داودنژاد در رابطه با اکران مصائب شیرین 2 در فقدان رضا به گزارش بی بدیل دات کام، علیرضا داودنژاد در آستانه اکران عمومی فیلم سینمایی «مصائب شیرین ۲» از شرایط اکران فیلمش که بیشتر از شش سال قبل ساخته صحبت کرد و خیلی کوتاه در رابطه با فقدان رضا (پسرش) اظهار داشت: «هنوز این زخم تازه و گفتن از آن برایم دشوار است. شاید تصورش آسان نباشد ولی حال و روز من بیشتر به فرزندی می ماند که پدری رفیق، صمیمی، مراقب و دلسوز را از دست داده است.» به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از ایسنا، «مصائب شیرین ۲» با بازی زنده یاد رضا داودنژاد، ترلان پروانه، مونا داودنژاد، زهرا داودنژاد، علی داودنژاد، همایون کاظمی، سارا لوئیز کاظمی و هم محمدرضا داودنژاد سال ۱۳۹۷ به کارگردانی علیرضا داودنژاد ساخته شد و باآنکه متقاضی شرکت در جشنواره فیلم فجر بود، یک سال بعد در جشنواره جهانی فجر رونمایی گردید. این فیلم در همان سال ۱۳۹۸ در تدارک اکران عمومی بود که محقق نشد و پس از آن هم با انتشار کرونا نتوانست اکران شود و حالا مقرر است از فردا ۳ مرداد ماه اکران عمومی شود. «مصائب شیرین ۲» در ادامه قسمت اول این فیلم، داستان دختری را روایت می کند که برای تولد ۱۸ سالگی خود، پدر و مادرش را به جایی ناآشنا دعوت می کند. پدر و مادر برای رسیدن به آنجا سفری را از منچستر به لندن آغاز می کنند. در این سفر آنها زندگی گذشته خویش را مرور می کنند. علیرضا داودنژاد که ساخت فیلمهای ماندگاری چون «مصائب شیرین»، «نیاز»، «کلاس هنرپیشگی» و... را در کارنامه هنری اش دارد، خودش بعد از درگذشت رضا (پسرش) که بازیگر شاخص فیلم هایش بود، حال و حوصله همیشگی اش را ندارد اما به اصرار ما قبول کرد که در رابطه با شرایط اکران فیلمش صحبت کند و در فرصتی دیگر در رابطه با محتوا و مبحث فیلم «مصائب شیرین ۲» صحبت نماییم. در ادامه گفتگوی کوتاه ایسنا را با علیرضا داودنژاد می خوانید: ایسنا: چرا «مصائب شیرین ۲» در حدود شش سال یا هفت سال بعد ساخت، اکران می شود؟ البته ما دوره تعطیلی سینماها برای کرونا را داشتیم اما باز می توانست زودتر به نمایش عمومی دربیاید. داودنژاد: فکر می کنم فقدان رضا (داودنژاد) موثر بوده؛ دوستی قدیمی و پُرخاطره سرتیپی هم با رضا حتما اثر داشته؛ تاکیدات فارابی هم که ضمنا از شرکای فیلم است نباید بی تأثیر بوده باشد. به هر حال تراکم فیلمهای اکران نشده در اثر کرونا و تعطیلی سالن های سینما، کل شرایط اکران فیلم را تحت تأثیر قرارداده بود و در سالهای پساکرونا هم با وجود بازشدن سالن های سینما دستیابی به اکران را برای تراکم صف فیلمهای پشت اکران مانده خیلی سخت و کماکان پیچیده کرده است. ایسنا: شما در این چند سال نگران بودید که «مصائب شیرین ۲» به سرنوشت اکران «فراری» که در موقعیت مناسبی اتفاق نیفتاد، گرفتار شود؛ هم اکنون شرایط مناسبی برای اکران «مصائب شیرین» فراهم شده است؟ کلا شرایط سینما در وضع مناسبی نیست و به نظر می آید، دشمنان سینمای ایران که من سال هاست، در رابطه با آنها همچون با خود شما بسیار صحبت کرده ام و حتی چند مقاله تحت عنوان «دشمن شناسی سینمای ایران » برای تان نوشته ام، توانسته اند به عمده اهدافی که داشته اند دست پیدا کنند؛ شما هیچگاه، ندیده بودید که بیشتر از هشتاد درصد فیلمهای اکران شده در سینمای ایران ورشکست بشوند و حتی بسیاری نتوانند مخارج تبلیغ و توزیع خویش را تأمین کنند؛ عوامل و علل عمده این وضعیت هم معلوم است و من بارها در رابطه با آنها گفته ام و گفته اند و باز به اختصار به برخی از آنها اشاره می کنم: یکم - مسئولانی که با ممیزی اجازه نمی دهند بین زندگی ایرانی آنچنان که هست با سینمای ایران آنچنان که می تواند باشد و مسایل جاری و مبتلا به جامعه را منعکس کند رابطه برقرار شود؛ ضمن این که این تضعیف ارتباط از ورود گرمای انسانی زندگی ایرانی به فیلمهای ایرانی و شکل گیری، قوام سینمای ایران و رسیدن آن به زبان و بیان بومی و ملی هم جلوگیری می کند؛ چه خسارتی بالاتر از این که سینمای ایران موفق شده بود بدون بهره برداری از کلیشه های رایج در سینمای تجاری و هنری دنیا -مثل برهنگی و درنده خویی - رسماً وارد بزرگترین جشنواره های دنیا بشود و بالاترین جایزه ها را بگیرد و راه سینمای ایران را به بازارهای جهانی باز کند ولی امروز می بینیم که آن سینما و آن سینماگری به کما روانه شده و گویا این سینمای زیر زمینی است که دست و پا شکسته می کوشد، جای خالی آنرا پُر کند؛ واقعا حیرت آور است که برخی تصمیم گیرها می بینند و به روی خود نمی آورند که جهان دیگری ساخته شده و ابزار تولید، توزیع و نمایش فیلم از انحصار قدرت های مالی و سیاسی خارج شده و با مدیریت های امنیتی و سازمانی نمی توان به منظومه هنری رسانه ای باور پذیر و اثر گذار و فراگیر دست پیدا کرد؛ و البته بعید هم نیست که دانسته دست به دامن این روش ها می شوند تا اولا نظارت پذیر نشوند و حتی الامکان فسادها را مخفی نگه دارند و هم این که با تضعیف جریان تولید مرغوب و رقابت پذیر داخلی، راه واردات و غلبه رسمی منظومه های هنری رسانه ای رقبای منطقه ای و حریفان جهانی را هموار کنند که در واقع می بینیم این اتفاق افتاده است و امروزه این حریفان و رقیبان هستند که بازارهای دیداری شنیداری را قبضه کرده اند و فیلمهای ترکی، اروپایی، آمریکایی، کره ای، هندی از در و دیوار مملکت و خانه های خیلی از مردم بالا می روند و چشم ها، گوش ها، قلب ها را به تسخیر درآورده و بسیاری از فیلمسازان و تهیه کنندگان داخلی را بیکار و خانه نشین کرده اند. دوم- یادتان هست دورانی بود که با کمک شهرداری ها فیلمهای ایرانی همه می توانستند تبلیغات محیطی داشته باشند و با استند، بیلبورد و تصاویر روی پل ها، ورود خویش را به بازار سینما اطلاع رسانی و تبلیغ کنند، اما امروز با سخت گیری و فوق سنگین کردن هزینه ها این امکان از سینما گرفته شده و ضربه ای کاری به روش های جذب مخاطب سینما وارد آمده و راه را برای غلبه امواج ماهواره ای باز و بازتر کرده است. سوم -تبعیض، طرد، انکار و این گونه نحوه برخوردهای سابقه دار رسانه ملی با جریان تولید فیلم در سینمای ایران است؛ امروزه دیگر چه کسی نمی داند که دوران متن مکتوب و مسکوت یعنی متن گوتنبرگی سپری شده و متن دیجیتالی یعنی متن مصور و مصوت جای آنرا گرفته و می گیرد؟ امروزه چه کسی نمی داند که دنیا به عرصه جنگ رسانه های دیداری، شنیداری تبدیل گشته و منظومه های هنری رسانه ای به یکی از مولفه های اصلی قدرت های اثر گذار دنیا تبدیل گشته اند؟ امروزه چه کسی نمی داند که «باورپذیری» راز «اثر گذاری» و «فراگیری» منظومه های هنری رسانه ای هستند؟ امروزه چه کسی نمی داند که راز و رمز باورپذیری آثار صوتی تصویری در اختیار «دانایی سینمایی » است. دانایی سینمایی یعنی هنر دکوپاژ، قاب بندی، نور پردازی، طراحی صحنه و لباس، چهره پردازی، میزانسن، شخصیت پردازی، بازی گردانی، فیلمبرداری، تدوین، موسیقی و ایجاد ساختاری که بتواند جهان روایی اثر را در یک بسته بندی صوتی تصویری کم و بیش صد دقیقه ای ارائه دهد. آن چه به طور مشخص دانایی سینمایی را از انواع دیگری از تخصص در پردازش تصویر و صدا جدا می کند، حساسیت این نوع از دانایی به مبحث «زمان» است. حساسیت و شناخت نسبت به مقوله «زمان »است که سینماگر را همچون موسیقی دان به مسئله «ریتم» و «تمپو» و یا «ضرباهنگ» و «سرعت» حساس و دقیق می کند و تأثیر و تنظیم آنها را در همه وجوه ساختاری فیلم از دیالوگ نویسی تا حالات، گفتار، لحن و نحوه حضور بازیگران و همینطور در حرکات دوربین و تقطیع و تدوین و... پی می گیرد. به عنوان مثال در مورد سریال موفق اینروزها «در انتهای شب» گاهی می شنوم که چه زود به اتمام رسید و یا چرا به صورت مینی سریال بود و یا این که همه چیز در آن باندازه بود و یا این که باصطلاح در آن اب نبسته بودند. همه این نکات به یک مبحث بر می گردد و آن ملکه شدن اصول حرفه ای «دانایی سینمایی»ست که کارگردان را در همه بخش های کار همچنان مقید و متوجه به مراقبت از «ضرباهنگ »و «سرعت »در همه وجوه فیلم و جهان روایی اثر و باور پذیری آن نگه می دارد و وحاصل آن سریالی می شود که همچون فیلمهای جذاب سینمایی مخاطب را پای اثر می نشاند و کم تر میتوان در آن صحنه ای یا پلانی را یافت که اضافه و یا قابل حذف به نظر برسد. همه این ها را گفتم و سال هاست که می گویم و تکرار می کنم به امید این که شاید اثری داشته باشد و مدیران رسانه ملی باورشان بیاید که بدون داشتن یک سینمای موفق و محترم ایرانی دستیابی به یک رسانه دیداری شنیداری غیر تصنعی، فراگیر و اثر گذار امکان پذیر نیست و جبهه گیری در مقابل سینمای ایران و محروم کردن جریان تولید فیلمهای ایرانی از معرفی گسترده و تبلیغات اثر گذار چیزی جز بر سر شاخ نشستن و بن بریدن نیست؛ ازاین رو در پاسخ شما در رابطه با شرایط اکران «مصائب شیرین ۲» هم ناگفته پیداست که مثل بسیاری دیگر از فیلمهای سینمای ایران با محرومیت از تبلیغات محیطی، فقدان معرفی و تبلیغ موثر تلویزیونی و اتکا صرف به انعکاس در فضای مجازی به اکران می رود و خواه نا خواه نمی توان این وضعیت را شرایط خیلی مناسبی برای اکران تلقی نمود، به ویژه که مشخص نیست امکان تبلیغات رایج اینروزها در شبکه های ماهواره ای به علت هزینه های گزاف نصیب فیلم ما هم بشود! ایسنا: بطور قطع پاسخ به این سؤال برای شما سخت خواهد بود، در نبود رضا پسرتان این فیلم اکران می شود چون رضا با فیلمهای شما خاطرات خوبی برای مخاطبان رقم زد، به نظرتون میتوان این فیلم را آخرین نقش آفرینی رضا در سینما دانست؟ داودنژاد: در رابطه با رضا اجازه بدهید در مهلت دیگری صحبت نماییم ؛ هنوز این زخم تازه و گفتن از آن برایم دشوار است. شاید تصورش آسان نباشد ولی حال و روز من بیشتر به فرزندی می ماند که پدری رفیق و صمیمی و مراقب و دلسوز را از دست داده است؛ بماند برای بعد... منبع: بی بدیل دات كام 1403/05/02 10:56:16 5.0 / 5 274 تگهای خبر: ابزار , اثر , بازی , تلویزیون این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پدر شهید سیداحمد موسوی آسمانی شد جزییات برگزاری کنگره بزرگ شهدای استان اصفهان جشنواره عمار در لبنان حضور داشته باشد شروع اجرای نمایش های صحنه ای و خیابانی جشنواره تئاتر استان نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۵ بعلاوه ۳