هنوز با شهدا همسنگری می کنم به گزارش بی بدیل دات کام، مرکزی جنگ تحمیلی عراق ضد ایران که حدود هشت سال به طول انجامید، گستره ای به مساحت بیشتر از ۱۶۰۰ کیلومتر را دربر گرفت و یکی از بزرگ ترین جنگ های قرن بیستم را رقم زد. تجاوز نظامی عراق به جمهوری اسلامی ایران از ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ شروع شد و دفاع جانانه ایران از تمامیت ارضی اش در مقابل دشمن بعثی تا ۲۹ تیر ۱۳۶۷ ادامه یافت. تک تک روزهای این جنگ طولانی برای آنها که درحال و هوای آنروزها نفس کشیدند مملو از خاطره است. خاطراتی که در اعماق ذهن و روح حک شده و به آسانی فراموش نمی شوند. « حبیب الله حبیبی » یکی از آنهاست، کسانی که جانشان را کف دستشان گذاشتند و رفتند تا در مقابل یک ارتش تا بن دندان مسلح، سینه سپر کنند. مرام حبیب الله، دفاع است، آنروز در هیات یک رزمنده در جبهه های نبرد و امروز در هیات یک استاد حقوق بین الملل در دعاوی بین المللی. او که اینک استاد حقوق بین الملل و یکی از تحلیلگران مسائل بین الملل است، در حوزه دعاوی بین المللی فعال است و در بیشتر از ۲۰ کشور جهان از منافع جمهوری اسلامی ایران دفاع کرده است. حبیب در نوبران، یکی از شهر های شهرستان ساوه بدنیا آمده و وقتی جنگ آغاز شد نوجوان بود. او در حالیکه خاطراتش را همچون یک فیلم سینمایی مرور می کند می گوید: درست سه ماه از شروع جنگ تحمیلی می گذشت که احساس کردم برای حضور در مناطق جنگی نباید درنگ کرد. تشکیلات بسیج در آن مقطع خیلی جاافتاده و منسجم نبود و اعزام ها به شکل پراکنده و خارج از انضباط نظامی بود. آنروزها شور و اشتیاق ما برای نبرد در اوج بود ولی تا مهرماه ۱۳۶۰ به من و هم سن و سال هایم اجازه حضور در میادین جنگ را ندادند. بسیج ساوه هم از سال ۱۳۶۰ جلوه واقعی پیدا کرد، از همین سال بود که جوانان برومند این شهرستان با اشتیاق تمام برای حضور در میادین دفاع مقدس از یکدیگر سبقت می گرفتند، نخستین نبردی که من در آن حضور پیدا کردم در سن ۱۶ سالگی بود. غرور و لذت شکست دادن نیروهای مکانیزه عراق در جبهه های نبرد برای یک نوجوان ۱۶ ساله، وصف ناشدنی است. من اوایل دفاع مقدس را بیشتر از سالهای پایانی اش دوست داشتم. سخت ترین دوران مسئولیتم در جبهه وقتی بود که در عملیات بدر بی سیم چی بودم. پیچیدگی نبرد و حضور همزمان ارتش و سپاه و بسیج، شرایط را بسیار حساس کرده بود و بی سیم چی ها باید نهایت دقت را در تبادل اطلاعات بعمل می آوردند. کاش می شد بدانید در تماس هایی که برقرار می شد چه اطلاعاتی تبادل می شد، ولی بی سیم چی باید تا آخر عمر رازدار بماند، بی سیم چی مخزن الاسرار نبرد است و جاودانگی وی در رازداری اوست. بی سیم چی یکی از حساس ترین پست ها در جنگ بود. بی سیم چی در مرکز تبادل اطلاعات و گفتمان نظامی در سطح فراتر از نیروها قرار داشت و بدون شک باید با ظرفیت ترین، مطمئن ترین و رازدارترین فرد در این جایگاه قرار می گرفت. اولین کسی که بنده را برای این جایگاه پیشنهاد کرد شهید «محمد ماهیاری» بود و شهید «مهدی ناصری» فرمانده گردان حضرت ولیعصر(عج) هم بر این پیشنهاد مهر تایید زد. طولی نکشید که سردار شهید مهدی ناصری برای همیشه مرا در آن جایگاه نگه داشت و همین سبب شد که رابطه عمیق عجیبی بین بنده و شهید ناصری به وجود بیاید. در عملیات بدر شهید ناصری به من گفت من و تو ۳۰۰ متر جلوتر از خط پدافندی خواهیم بود. من و آقا مهدی تا عمق ۳۰۰ متری جلو رفتیم و همان جا بود که دست او هدف تیر مزدوران عراقی قرار گرفت. آقا مهدی معتقد بود که فرمانده و بی سیم چی باید همیشه جلوتر از نیروهای تحت امر باشند. دلبستگی من و آقا مهدی آنقدر بود که پس از شهادتش بارها در عالم رویا می دیدمش و به من می اظهار داشت: «حبیب الله چرا با ما نیامدی» یکبار در جزیره مجنون، عراقی ها شبکه بی سیم منطقه را قفل کرده و رمزها را کشف کرده بودند و در نتیجه در ارتباط نیروها اختلال بوجود آمده بود. فراموش نمی کنم که با یک حرکت هوشمندانه، شبکه را به حالت اول برگرداندم و به جای شماره های در ارتباط با حروف الفبا، اسامی میوه ها را نوشتم و به تمامی بی سیم چی ها رساندم و خدا را شکر هیچ ضربه ای متوجه نیروها نشد. سردار «حاج غلامرضا جعفری» فرمانده لشکر آن روز از بنده تشکر ویژه ای کرد. حبیب الله اعتقاد دارد برای زنده نگه داشتن فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه، نباید جریانات سیاسی بر روحیه انقلابی یک بسیجی تأثیر بگذارد. او در این باره می گوید: با وجود گذشت بیشتر از ۳۶ سال از دوران دفاع مقدس نباید آن روحیات و فرهیختگی و فرهنگ ایثار از بین برود. تعلقات سیاسی نباید مانع قوام و پویایی حال و هوای آن دوران شود، نام شهیدان باید همواره بر تارک جامعه ایران بدرخشد. شخصا هنوز با شهدا همسنگری می کنم، در واقع هنوز با آنها زندگی می کنم، باور کنید هیچ احساس دوری نسبت به آنها ندارم، چهره های نورانی آنها همواره در مقابل دیدگانم صف کشیده و رفاقت با آنها بهترین سرمایه زندگی من است. باور کنید همین چند وقت پیش بود که در عالم رویا شهید « داوود کارگر» به من گفت «حبیب بیا پیش ما، هرچه بخواهی اینجا فراهم است» من بنیاد این ارتباط را همان رفاقت جاودانه بین خودمان می دانم یعنی ما با هم زندگی می نماییم. جوانان باید بدانند که خون این شهیدان استقلال و امنیت این کشور و انقلاب را تضمین کرده است و بنابراین دشمنان و نااهلان، نابودی فرهنگ ایثار و فداکاری را نشانه گرفته اند. امروز جوانان باید روح ایثار، فداکاری و عشق به میهن را آنچنان در وجود خود شعله ور نگهدارند که نه تنها وارثان مردان دهه ۴۰ باشند بلکه با حضور در زمینه های علمی و فنی و فرهنگی و اقتصادی، استقلال کشور را بیشتر از پیش حفظ کنند. هرگز لحظه های عملیات بدر در شرق دجله را فراموش نخواهم کرد، صحنه های عملیات بدر مملو از فداکاری و ایثار مردانی بود که هیچگاه در مقابل بارش همه‌جانبه و سهمگین گلوله های آتشین جبهه کفر پا پس نکشیدند و چنان جانانه جنگیدند که گویی در آخرین نبرد سرنوشت ساز تاریخ شرکت کرده اند. یادم هست که تعارضات عجیبی در حین آن عملیات به وجود آمده بود که خیلی نگران کننده بود ولی با پیام امام(ره) که از بی سیم ها هم پخش گردید همه کارها به خوبی پیش رفت. در این عملیات ۱۷ نفر از بهترین همسنگرانم همچون شهیدان داوود کارگر، سعید گودرزی، علی قاسمی، عباس حسنی فرد، اجاقلو، یعقوب زاده و... جلوی چشمانم به شهادت رسیدند. بعید می دانم تاریخ ایران جوانان دهه ۴۰ را یک مرتبه دیگر به خود ببیند. وفاداری و از خود گذشتگی متولدین دهه ۴۰ در تاریخ ایران کم نظیر یا حتی بی نظیر است. آنها هیچ تعلقی به دنیا نداشتند و این عدم تعلق به دنیا و بی ریایی شان بود که سرافرازی در دفاع مقدس را برای جمهوری اسلامی ایران به ارمغان آورد. یکی از خالص ترین و ناب ترین دوستان و همسنگران من شهید علی حبیبی است که اهل روستای محمودآباد بود. در عملیات کربلای ۵ یک ساعتی با هم درد دل کردیم، ما همدیگر را "پسر عمو" صدا می کردیم، وی خاطرنشان کرد پسر عمو این عملیات آخرین حضور من در جبهه است. آرزو دارم شهادت را از دست ندهم ولی قصد دارم اگر شهید نشوم در قم سکونت کنم و درس طلبگی بخوانم. چند روز پس از این گفت و گو من و علی کنار برادر «شکارچی» فرمانده تیپ ایستاده بودیم و برادر شکارچی از راه بی سیم با فرمانده لشگر صحبت می کرد که یک دفعه ترکش بزرگی از پشت به علی برخورد کرد و او را به آرزویش رساند، او شهید شد و آخرین جمله اش این بود، پسر عمو خداحافظ. بزرگترین افتخار و سرمایه زندگی من همسنگری با شهداست و حتی از یک ثانیه حضور خود در دفاع مقدس پشیمان نیستم و یک لحظه آن دوران را با تمام دنیا عوض نمی کنم. ما با امام و شهدا پیمان ناگسستنی داریم که تا جان در بدن داریم برای رسیدن به آرمان های انقلاب کوشش نماییم، جاودانگی ما در گرو احترام به خون شهداست و بی تفاوتی به این مساله، همچون سمی در رگ های وحدت ماست. ما باید هوشمندانه در خط انقلاب بمانیم تا خط امام بماند. حبیب الله اعتقاد دارد مردان دفاع مقدس نباید به خاطر اشتغالات خود، از اهداف دفاع مقدس دور شده یا نسبت به آن بی تفاوت باشند و می گوید: ما همه به یک شجره طیبه وصل هستیم و نباید از هم جدا شویم، اگر اتحاد و یکدلی همچون آن چه در دوران دفاع مقدس شاهد بودیم وجود داشته باشد همه چیز به خوبی پیش می رود. از طرفی، ایثارگران و رزمندگان دفاع مقدس هنوز در پیچ و خم قوانین و ادارات به آن چه که مستحق آن هستند نرسیده اند و دولت باید در این خصوص تدبیری بیندیشد. امروز فضای مجازی آوردگاه اندیشه های متفاوتی است که اگر در این فضا هوشمندانه عمل نکنیم عناصر مهمی را در جامعه از دست می دهیم، بسیجیان در فضای مجازی باید دستاوردهای دفاع مقدس، حماسه رزمندگان و معنویت آن دوران را به نسل امروز انتقال دهند، از تمام مهمتر بیان بخش های عبرت انگیز وصیت نامه های شهدا می تواند تأثیر عمیقی در فرهنگ، دین داری و میهن پرستی افراد جامعه داشته باشد و غفلت از این فرصت چالش های بزرگی را در جامعه ایجاد خواهد نمود. حبیب الله که از شاعران بسیجی نوبران است یکی از آثارش را برایم و خواند و با من خداحافظی کرد. کجا دیگر ببینم سنگرم را کجا بینم دگر همسنگرم را درون سنگرم سجاده وا بود بر آن سجاده مهر کربلا بود رها گردیده گان آسوده در خواب به لطف دیده بانی های مهتاب وجودم گرچه از سنگر به دور است ولی اندیشه من قصر نور است حریم دلنواز یار اینجاست هنوزم گرد و خاک جبهه پیداست هر آنکس عشق را نازد بسیجی است بسیجی هر کجا باشد بسیجی است منبع: بی بدیل دات كام 1403/07/02 14:49:21 5.0 / 5 217 تگهای خبر: سینما , شبكه , فرهنگی , فیلم این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط جزییات برگزاری کنگره بزرگ شهدای استان اصفهان شروع اجرای نمایش های صحنه ای و خیابانی جشنواره تئاتر استان اولین جشنواره ی ملی مطبوعاتی زاینده رود لیگ قهرمانان اروپا با صدای عادل فردوسی پور! نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۲