بی بدیل  - Bibadil
25 مهر 1403   16 اکتبر 2024
نام کاربر:
کاربر مهمان



به جامعه مجازی بی بدیل بپیوندید... ورود ثبت نام

آن چه در عملیات پل نادری رخ داد

آن چه در عملیات پل نادری رخ داد به گزارش بی بدیل دات کام، بنی صدر در مقر تیپ ۲ لشکر زرهی، در پایگاه چهارم شکاری دزفول بود و عده ای از مسؤلان کشوری را هم دعوت کرده بود تا پیروزی در عملیات را ببینند. ارتش با این که می توانست با توان بیشتری وارد عمل شود، به علت خطای محاسباتی اش، با تمام توان وارد عملیات نشد. درحالی که دو لشکر عراق، یعنی لشکرهای ۱ و ۱۰ در منطقه بودند، ارتشی ها فقط با یک تیپ وارد عمل شدند.



به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از ایسنا، سردار احمد غلامپور؛ فرمانده قرارگاه کربلا در دوران دفاع مقدس، در جلد نخست کتاب تاریخ شفاهی خود با عنوان «جوانان اهواز زنده اند» در رابطه با علل ناکامی در عملیات پل نادری روایت می کند: نیروهای ارتش در ۲۳ مهر ۱۳۵۹ در غرب رودخانه کرخه وارد عمل شدند. آنها در همان دقایق اول عملیات، با واکنش شدید دشمن روبه رو شدند و نه تنها نتوانستند پیشروی کنند، بلکه تلفات سنگینی هم دادند. ۴۰، ۵۰ دستگاه، تانک و نفربرشان هدف حمله قرار گرفت و حدود هفتاد هشتاد درصد تیپ لشکر ۲۱ منهدم شد.

بنی صدر در مقر تیپ ۲ لشکر زرهی، در پایگاه چهارم شکاری دزفول بود و عده ای از مسؤلان کشوری را هم دعوت کرده بود تا پیروزی در عملیات را ببینند. ارتش با این که می توانست با توان بیشتری وارد عمل شود، به علت خطای محاسباتی اش، با تمام توان وارد عملیات نشد. درحالی که دو لشکر عراق، یعنی لشکرهای ۱ و ۱۰ در منطقه بودند، ارتشی ها فقط با یک تیپ وارد عمل شدند.

آن ها می خواستند با یک تیپ راه را باز کنند و خطوط دشمن را بشکنند و بعد با کمک لشکر ۱۶ زرهی که در احتیاط بود، عملیات را تا مرز ادامه بدهند. عراقی ها در موضع پدافند بودند. نیروهای ارتش هم آموزش دیده بودند و بر مبنای آموزه های کلاسیک می دانستند که نیروی آفند کننده باید سه برابر نیروی پدافند کننده باشد؛ یعنی اگر آنها می خواستند به یک تیپ از دو لشکر عراق حمله کنند، باید با سه تیپ عملیات می کردند. در واقع یک تیپ برای حمله به یک گردان مناسب می باشد، نه برای حمله به دو لشکر. باید گفت هیچ منطق نظامی ای بر این عملیات حاکم نبود.

باید به این نکته اشاره کنم که فرماندهان ارتش اختلاف نظرهایی با هم داشتند. نگاه فلاحی و ظهیرنژاد با هم متفاوت بود. نگاه فلاحی به جنگ و حوادث، خیلی عملیاتی تر، میدانی تر و منطقی تر از ظهیرنژاد بود؛ درحالی که نگاه ظهیرنژاد کاملا احساسی و متأثر از وضعیت گذشته بود. او مدام می گفت آنها عددی نیستند و ما یک روزه جارویشان می نماییم.

فلاحی دست کم با اجرای عملیات به این شکل مخالف بود. او حتی پیش از جنگ که از تحرکات نظامی عراق گزارش می رسید، معتقد به وقوع جنگ بود، اما ظهیرنژاد حتی پس از حمله عراق هم می گفت عراق جرئت ندارد به ما حمله کند. چنین مسائلی در روند تصمیم گیری ها تاثیر داشت.



منبع:

مختاری، مجید، تاریخ شفاهی دفاع مقدس: جوانان اهواز زنده اند: روایت احمد غلامپور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس (جلد اول)، تهران ۱۳۹۸، صص ۱۹۷، ۱۹۸، ۱۹۹




منبع:

1403/07/24
08:47:47
5.0 / 5
41
تگهای خبر: آموزش , دستگاه , كتاب
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
نظر شما در مورد این مطلب
نام:
ایمیل:
نظر:
سوال:
= ۴ بعلاوه ۳
تمام حقوق معنوی سایت بی بدیل طبق قوانین مالکیت معنوی محفوظ میباشد
درباره ما  پیشنهادات  تبادل لینک
سایت بی بدیل دات کام  ،