جایی که مامان می داند زخم ها خوب می شوند به گزارش بی بدیل دات کام، اصفهان ثریا نوروزی بر بالین همسرش مویه می کند، اهل مشکین شهر است و چیزهایی به ترکی می گوید. بعد به فارسی، فریادزنان، با چشمانی پراشک از مرد می پرسد: «زخم هایت خوب شد؟ دیگر جگرت نمی سوزد؟» همسرش شهید کاظم صادقی جوابی نمی دهد، اما زن که قصه اش در مستند «مامان» روایت می شود، می داند که مرد یک جای خوب است؛ جایی که زخم ها خوب می شوند. مستند «مامان» روایتی از زندگی ثریا نوروزی یکی از زنان این مرزوبوم است. ثریا با اصالت آذری در شهر تهران به دنیا می آید و بعدها با جوانی به اسم کاظم ازدواج می کند؛ در روزی که نمی داند خیلی زود جنگ می شود و شوهرش مثل پرنده ای که بی قرار شده باشد، یک باره پرواز می کند و به همان جایی می رسد که صدام خیال دارد، بال های ایران را بشکند! ثریا از جنگ متنفر است، اما می داند که کاظم نباید در خانه بماند. فیلم «مامان» محصول سال ۱۴۰۳ شمسی، کاری از فرزند ثریا و کاظم یعنی علی محمد صادقی است. راوی هم خود او است و وقتی قصه اش را گوش می دهیم بارها می شنویم که نقش های اصلی مستند را با همان مامان و بابا صدا می کند. همین رویه، یعنی رویارویی با یک «خانواده» تاثیر عمیقی بر مخاطب می گذارد، به دل می نشیند و ماجراها را پراحساس تر می کند؛ شاید چون مخاطب می تواند خانواده خویش را فرایاد آورد و در آن موقعیت خیال کند. کنار پرنده وطن ثریا و کاظم نمی خواهند، اما شروع زندگی عاشقانه شان به جنگ پرتاپ می شود! کاظم هر بار که از جبهه برمی گردد بال هایش زخمی تر و دلش شکسته تر از قبل است، اما می رود تا روزی که جنگ تمام شود. جنگ که تمام می شود، کاظم نبرد دیگری را برای زیستن آغاز می کند. و اینجا ثریا است که در هجوم ناملایمتی ها با پرستاری از پرنده وطن و بچه های قد و نیم قدش امید را جرعه جرعه به زندگی، به خانه کوچکشان می آورد. در لحظه ای از فیلم که در ارتباط با سالهای نزدیک به جنگ است و کاظم در بیمارستان با رنج هایش شب را به بامداد می رساند، ثریا می گوید «دوستش دارم، خودش هم می داند دوستش دارم» و این یعنی دوست داشتن در وسط ناخوشی ها هم معنا دارد. در جایی دیگر، کاظم روی تخت بیمارستان است با تنی که گرفتار دردهای خمپاره و سلاح شیمیایی است، انگار مخاطب به یک ناامیدی مطلق ابدی چشم دوخته باشد، اما همان لحظه می بینیم که باز هم ثریا تلفن را برمی دارد و روی گوش شوهرش کاظم می گذارد. آن طرف تلفن یکی از بچه هایش است، مادر از او می خواهد با پدرش حرف بزند و این یعنی خانواده در سخت ترین روزهای خود باز هم خانواده است (حتی اگر پدر نتواند حرف بزند). فیلم در لحظات دیگر، سال هایی را نشان داده است که مردِ خانه آسمانی شده است، اما ثریا همچنان چراغ کوچک خانه را روشن نگاه داشته و هنوز هم سفره کوچکی در خانه پهن می کند که بهانه کنار هم نشستن باشد. مگر نه این که پس از مرگ هم زندگی معنا دارد، حتی اگر دردهای گذشته روی سینه آدم سنگینی کند؟ «مامان » کنار تو مستند «مامان» در دل روایت خود از زندگی همسر یک جانباز و یک رنج خانوادگی به سراغ دغدغه تبعیض می رود. این فیلم نشان داده است که جانباز دفاع مقدس، کاظم صادقی و بچه هایش برخلاف تصور دست کم بخشی از جامعه زندگی مرفه و امتیازهای مختلف و رنگ به رنگ ندارند. «مامان» نشان داده است که همسر و بچه های کاظم صادقی، مانند بسیاری دیگر از خانواده های جانباز هرروزه چه رنجی را تحمل می کنند. برخلاف تصورها بچه های این خانه سهمیهی کنکور ندارند یا معشیت خانواده را جز کار و کوشش ثریا، یعنی زن خانه، هیچ کس دیگری تأمین نمی کند. اولین نکته برای تماشای «مامان» که ۳۱ دقیقه زمان می برد و در دستهی فیلمهای کوتاه قرار می گیرد، نوع مخاطب آن است. با عنایت به صحنه های دل خراش فیلم، مخصوصاً در بیمارستان و آرامستان، بهتر است که افراد بزرگسال، به دوراز بچه ها این فیلم را ببینند و حتی خوب است که اول فیلم این تذکر داده شود، چون به نظر می آید فارغ از کودکان امکان دارد، بزرگسالان هم تحمل دیدن این اثر را نداشته باشند. نکته دومِ فیلم در رابطه با راوی آن است. مخاطب موقع تماشای «مامان» پی می برد که این خانواده مورد بی مهری اطرافیانشان قرار گرفته اند. درواقع، به جز سعید که رفیق گرمابه و گلستان کاظم است تا روزی که برای همیشه به آسمان پر بکشد و زخم هایش خوب شود، هیچ کس در ایام سخت یاریگر و غمخوارشان نبوده است. همین سعید که رفیق ناب و همراه همیشگی پدر بوده، می توانست یک راوی پرارزش باشد. فیلم می توانست از راویان دیگر حتی همان اشخاصی که منتقدند و احساس می کنند که همه افراد جانباز و خانواده هایشان سهمیه های تبعیض آمیز دارند، دعوت و از صداهای مختلف استفاده نماید. به هر روی، «مامان» ارزش دیدن دارد و تلنگری است که بیینده از خود بپرسد، آیا همین لحظه یکی از این «مامان ها» در نزدیکی اش نیست، یکی از این «مامان ها» نیست که در هیاهوی روزها و اتفاقات پی درپی فراموش شده باشد؟ به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از ایسنا، «مامان» ازجمله فیلمهای برگزیده در هجدهمین دوره سینما حقیقت (جشنواره فیلم مستند ایران) است که بعد از اختتامیه جشنواره در ۴۲ شهر ایران به همراه دیگر آثار برگزیده به نمایش درآمد. منبع: bibadil.com 1403/10/18 10:11:08 5.0 / 5 37 تگهای خبر: اثر , جشنواره , خانواده , سینما این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط نمایش ۶۰ اثر تجسمی از ۳۶ هنرمند در یک نمایشگاه هنر کاریکاتور را به عنوان کار جهادی می بینم یادبودی برای یک هنرمند اصیل صدای ژاله علو نامیراست شروع پروسه ثبت نام تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اردبیل نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۳