صحنه، چه کسانی را فریاد می زند؟ بی بدیل دات کام: اختتامیه چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر با یادی از هنرمندانی انجام شد که صحنه تئاتر سال هاست از حضورشان بی بهره مانده و نکته غم انگیزتر این که نسل جدید فعالان و تماشاگران تئاتر، تعدادی از این چهره ها را نمی شناسد. به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از ایسنا، اگر هنرمندان توانمند و خلاق هر کشور را بخش مهمی از سرمایه های انسانی آن بدانیم، سال هاست که فضای نمایشی کشور قسمتی از داشته های مهم خودرا از دست داده و بازگرداندن باردیگر آنان ضرورتی است انکارناپذیر. در اختتامیه این دوره از جشنواره از هنرمندانی مانند علی رفیعی، بهرام بیضایی، منیژه محامدی، علیرضا نادری، محمد رحمانیان، محمد رضایی راد، محمد چرم شیر، حمید امجد، فاطمه معتمدآریا، نغمه ثمینی و امیررضا کوهستانی به عنوان هنرمندانی یاد شد که صحنه تئاتر، آنان را به حضور می طلبد. دوران دشوار کرونا و اتفاقات اجتماعی بعد از آن، موجب دوری خیلی از هنرمندان تئاتر از صحنه شد. در این میان طبیعتا برای جبران جای خالی آنان، جوان ترها پا به میدان گذاشتند و در ایام سخت کرونا چراغ تئاتر را روشن نگه داشتند اما نکته قابل تامل این است که حضور شوق انگیز نسل جوان، نباید به قیمت از دست رفتن داشته های قبلی که حالا سرمایه هایی باارزش به شمار می آیند، تمام شود که صحنه تئاتر با حضور نسل های مختلف و سبک ها و سلیقه های مختلف، پویایی و رشد بیش از پیش تری خواهد داشت و در این رنگین کمان است که می توانیم حرکتی رو به جلو داشته باشیم. علی رفیعی و بهرام بیضایی دو هنرمندی هستند که حالا ۸۰ سالگی را هم رد کرده اند. بیضایی آخرین بار در ایران، نمایش «افرا» را در تالار وحدت روی صحنه برد. او چندین بار برای اجرای این نمایش اقدام نموده بود و هر بار ناکام مانده بود تا این که در نهایت زمستان سال ۸۶ در حالی که تالار اصلی تئاتر شهر درگیر داستان بازسازی بود، به اجرای این نمایش در تالار وحدت که سالنی نامناسب برای اجرای این متن به شمار می آمد، تن داد. مدیریت وقت تئاتر در سال ۸۸ هم کوشش کرد او را به اجرای نمایشنامه دیگرش «سهراب کشی» مجاب کند اما بیضایی دیگر دل و دماغی برای کار کردن نداشت و به فاصله نه چندان زیادی، مهاجرت کرد. او حالا به دعوت دانشگاه استنفورد مشغول تدریس در این دانشگاه است و بتازگی هم نمایش «داش آکل بگفته مرجان» را روی صحنه برده است. اما علی رفیعی که شنبه شب در تالار وحدت از او یاد شد، آخرین بار در همین تالار نمایش «خانه برناردا آلبا» را روی صحنه برد. نمایشی که حالا ۶ سال از اجرای آن می گذرد. رفیعی مدتی پیش تور آموزشی خودرا که مقرر است با همراهی ستاره اسکندری و حمید پورآذری در استانهای مختلف برپا شود، شروع کرد ولی رفتار غیرمحترمانه ای که در اصفهان برای برگزاری این کارگاه با این کارگردان پیشکسوت انجام شد، هنرجویان این شهر را از این فرصت طلایی بی بهره ساخت و این مساله موجب شد تا وزارت ارشاد، پیگیر این رفتارهای غیرمحترمانه با این هنرمند بشود. منیژه محامدی هم دیگر کارگردان پیشکسوت تئاتر است که آخرین بار سال ۹۸ نمایش «سقوط در کوه مورگان» را در تالار قشقایی تئاتر شهر روی صحنه برد. او نیز جزو هنرمندانی است که از او به عنوان دیگر چهره غایب تئاتر یاد شد. محامدی در سالیان اخیر مدتی را در خارج از کشور سپری کرده و در آنجا نمایش هایی را روی صحنه برده است. او بتازگی برای مدتی محدود به ایران آمد و در این فاصله چند تئاتر را دید اما کاری روی صحنه نبرد و حالا هم باردیگر به خارج از کشور رفته است. دیگر هنرمندی که سال هاست از صحنه دوری گزیده، علیرضا نادری است. دوری او از تئاتر خیلی قبل تر از کرونا شروع شد. نادری پس از اجرای نمایش «کوکوی کبوتران حرم» که سال ۸۷ در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت، دیگر قید اجرای تئاتر را زد. او مدتی پس از درگذشت پسر جوانش که گرفتار بیماری بود، خودرا با انجام فعالیتهای صنفی در کمیته بهسازی خانه تئاتر دلخوش کرد اما این دلخوشی هم دیر زمانی نپایید و سرخوردگی ناشی از آن، نادری را که بازنشسته آموزش و پرورش بود، کلا از تئاتر دور کرد و حالا بیشتر زمان خودرا در جنوب کشور سپری می کند. محمد رحمانیان دیگر نویسنده و کارگردانی است که در اختتامیه جشنواره تئاتر فجر از او یاد شد. رحمانیان گرچه پس از اجرای نمایش «عشق روزهای کرونا» در سال ۱۴۰۱ دیگر در مقام کارگردان نمایشی را روی صحنه نبرد. البته پاییز سال قبل نمایشنامه او با عنوان «روز رستاخیر» با کارگردانی حسین مسافر آستانه اجرا شد. محمد رضایی راد، دیگر هنرمندی است که مدتی است از صحنه دوری گزیده. او قرار بود سال ۱۴۰۱ نمایش «به گزارش زنان تروا» نوشته مشترک خودش و نغمه ثمینی را در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه بیاورد اما قبل از وقوع اتفاقات اجتماعات آن سال، از اجرای این نمایش به علت تعدادی از دغدغه های صنفی، منصرف شد و هنوز بازگشت باردیگر ای به صحنه نداشته است. محمد چرم شیر اما نامی است که با نمایشنامه های خاطره انگیزش، قسمتی از خاطرات شیرین هنرمندان و تماشاگران تئاتر را رقم زده است. او زمانی یکی از فعالی ترین نمایشنامه نویسان ما به شمار می آمد و این شوخی درباره ی اش گفته می شود که روزی یک نمایشنامه می نویسد. چرم شیر اما در سالیان اخیر گرچه بطور کامل غایب نبوده، اما حضورش به تک و توک نمایشنامه هایی محدود شده که هر از چندی روی صحنه می روند. در جشنواره اخیر تئاتر فجر هم نمایشنامه «سه خواهر» او که اقتباسی از نمایشنامه چخوف است، با کارگردانی نگین ضیایی روی صحنه رفت. چرم شیر این سال ها بیشتر به عنوان مدرس در تئاتر فعالیت داشته و در این دوره از جشنواره نیز کارگاه چند ساعته ای برای هنرجویان برگزار کرد. حمید امجد اما در اصل هنرمند گزیده کاری است. هنرمندی که در کنار نوشتن و کارگردانی در حوزه پژوهش نیز فعال است. او آخرین بار سال ۹۵ نمایش «سه خواهر و دیگران» را در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه برد. اول اردیبهشت سال ۱۴۰۰ همزمان با روز سعدی، قسمتی از تازه ترین نمایشنامه خودرا که تا آن زمان نگاشته بود، با همراهی افشین هاشمی در قالب ویدیویی کوتاه منتشر کرد؛ نمایشنامه «وقت خوش» که درباره ی زندگی و آثار سعدی نوشته شده است. قرار بود این متن، اجرائی بزرگ در شیراز و پس از آن در تهران داشته باشد اما این کار پر پرسوناژ، نیازمند بودجه ای بالا بود که آن زمان محقق نشد و حالا دوری امجد از صحنه به ۸ سال رسیده است. در بین اسامی غایبان، اسم فاطمه معتمدآریا هم دیده می شد. بازیگری که آخرین بار با نمایش «بچه» به نویسندگی نغمه ثمینی و کارگردانی افسانه ماهیان در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفت. اجرای این نمایش سال ۱۴۰۰ روی صحنه رفت و آخرین حضور این بازیگر را بر صحنه رقم زد. نغمه ثمینی هم نامی است که از او به عنوان دیگر غایب این سال ها یاد می شود. قرار بود نمایشنامه های وی با اسامی «دیو جغرافی» و «به گزارش زنان تروا» (متن مشترک با رضایی راد) روی صحنه برود اما نیمه اول سال ۱۴۰۱ بحث ممنوع الفعالیتی ثمینی به دلیلی نامشخص در تئاتر عنوان شد و این در شرایطی است که کتاب های وی مجوز نشر می گرفت و فیلم نامه هایش در شبکه نمایش خانگی در قالب سریال ساخته شده است. امیررضا کوهستانی به عنوان هنرمندی از نسل جوان تر دیگر چهره ای بود که از او یاد شد. او آخرین بار در دوران کرونا نمایش «در انتظار گودو» را با حضور بازیگران زن در فضای باز باغ کتاب اجرا کرد. این اجرا سال ۱۴۰۰انجام شد. کوهستانی در این فاصله در خارج از کشور و با مشارکت هنرمندانی از ملیت های مختلف آثاری را اجرا کرده است. از کوهستانی به عنوان نماینده ای از نسل جوانی یاد شد که قسمتی از آنان بازهم دور از صحنه اند. هرچند به نظر می آید خبرهای خوشی از حضور باردیگر هنرمندان هم نسل وی در راه باشد همچنانکه در چند ماه اخیر برخی از آنان به صحنه بازگشته اند. حضور باردیگر آنان فرصتی است مغتنم تا تماشاگرانی که در سالیان اخیر به خیل مخاطبان تئاتر پیوسته اند، فرصتی برای آشنایی به گونه های دیگری از آثار نمایشی را به دست آورند. 1403/11/15 11:15:39 5.0 / 5 27 تگهای خبر: آموزش , بازی , جشنواره , داستان این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط کارهای فرهنگی از زیر یوغ سیاست بیرون بروند ژاک اودیار منفورترین فرد در مکزیک واکنش های شدید ضد امیلیا پرز مثل یک راز الناز شاکردوست به فجر افزوده شد شکل گیری ایده در مسترکلاس اصغر فرهادی اعلام جزئیات اختتامیه جشنواره تئاتر فجر نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۳