رسانه هایی كه بخار كله مردم را خالی می كنند! بی بدیل دات كام: یك طنزنویس مطبوعاتی معتقد می باشد كه «در همه جای دنیا به رسانه ها اجازه داده می شود كه بخار كله مردم را خالی كنند تا از حضور آنها در خیابان ها جلوگیری شود. در واقع سوپاپ در مقابل خشونت و سرشاخ شدن مردم با یكدیگر اصلا مدلول بدی نمی دهد.» رضا ساكی - طنزپرداز - در گفت وگو با ایسنا درباره انتقادهایی كه در خصوص كاهش كیفیت طنزنویسی در مطبوعات مطرح می شود، اظهار نمود: متاسفانه در نقد ادبی روزگار ما، حرف های كلی زده میگردد كه هم كلیشه ای و هم اشتباه هستند. برای طرح ادعاهایی همانند اینكه كیفیت طنز مطبوعاتی كم شده است، مردم دیگر كتاب نمی خوانند، مردم دیگر نمی خندند، مخاطبان ایسنا كاهش پیدا كرده است و... به نگاه جامع تر و تحقیقات بیشتری نیاز است؛ اگر مردم دیگر كتاب نمی خوانند پس چرا كتاب سنگین «انسان خردمند» فروش دارد؟ به صورت كلی در طرح این ادعاها باید حواسمان به «برخی» و «بعضی»ها باشد. او افزود: در حوزه طنز مطبوعاتی هم می توان اظهار داشت كه امروز ظرفیت های زیادی وجود دارد. این حرف را به استناد گفته مرحوم منوچهر احترامی می گویم؛ ایشان سال ۸۸ فوت شد و تا زمانی كه زنده بود همیشه می گفت این نسلی كه الان طنز می نویسد، درخشان تر از هر دوره ای است. باید به این نكته توجه داشت طنزنویسان نسل جدید، پیشكوستان طنزنویس زیادی را پشت سر گذاشته و بسیار غنی شده اند. امروز ما می توانیم در همه جای ایران تحریریه های قوی داشته باشیم، به شرط آنكه این نگاه وجود داشته باشد كه طنز می تواند سوپاپ امنیت كشور و مردم باشد. این طنزنویس با اشاره به اینكه «در هر دوره ای طنز مطبوعاتی كاركرد خودش را داشته و الان باز كار خودرا انجام می دهد»، اشاره كرد: بدیهی است كه هیچكدام از این دوره ها را نمی توان با هم مقایسه كرد؛ بعنوان مثال فضای دوره ۲ خرداد ۷۶ تا اسفند ۷۷ را به هیچ وجه نمی توان با فضای امروز مقایسه كرد. نمی دانم كسانی كه به كاركرد و كیفیت امروز طنز مطبوعاتی انتقاد وارد می كنند، دقیقا منظورشان چیست؟ اما به صورت كلی كاركرد طنز در مطبوعات افشاگری، انتقاد و برملا كردن دروغ است كه همچنان هم كار خودرا انجام می دهد. ساكی اشاره كرد: مشكل اصلی امروز طنز مطبوعاتی این است كه چرا دیگر نمی توانیم مجله طنزی همانند «گل آقا» را تكرار كنیم؟ امكان دارد برخی این پاسخ را بدهند كه امروز هم مجلات طنزی وجود دارد، اما باید به این نكته توجه كرد كه چه مقدار از این مجلات طنز سرگرمی و چه مقدار فكاهی است؟ او با اشاره به اینكه «هنوز نگاهمان به طنز نگاه برانداز است»، اظهار داشت: هنوز بعضی از مدیران میانی، مدیران كل و وزرا فكر می كنند كه اگر طنزنویسان رشد كنند، آنها دیگر نمی توانند به كارشان ادامه بدهند. البته از جهت تاثیرگذاری طنز مطبوعاتی حق دارند. چونكه طنزنویسان می توانند با تاثیر بیشتری از خرابكاری برخی مسئولین حرف بزنند. اما در عین حال باید به این نكته باز توجه كرد كه وجود نداشتن طنز در فضای رسانه ای برای جامعه و فضای سیاسی كشور تبعاتی را به دنبال دارد. اگر مسئولان بدانند كه تبعات توجه نكردن به طنز مطبوعاتی چقدر زیاد است، آرزو می كردند كاش تعداد نشریاتی همانند «گل آقا» بیشتر می شد. ساكی با اشاره به اینكه «متاسفانه طنز در حاشیه قرار گرفته است»، اشاره كرد: طنز مطبوعاتی می تواند تاثیرات مثبتی به دنبال داشته باشد؛ این در شرایطی است كه متاسفانه بعضی از دوستانی كه باید طبق قانون بازنشسته شوند، اما همچنان نمی روند این تفكر را ندارند. او یكی دیگر از تفاوت های میان طنز امروز با طنز «گل آقا» را جناحی شدن طنز امروز برشمرد و تصریح كرد: طنز امروز خصوصاً از خرداد ۷۶ به شدت حزبی و جناحی شد. درست است كه همواره طنز با موضوعات سیاسی همراه بوده، اما جناحی شدن آن بحث دیگری است. طبق تاریخ مطبوعات، اوایل انقلاب نشریات طنز زیادی آغاز به كار كردند، اما از همان دوره هم طنز كاملا جناحی و به دو حزب چپ و راست تقسیم شد. این در شرایطی است كه طنز جناحی به هیچ وجه به درد مردم نمی خورد. حسن توفیق و خیلی از كسانی كه به شكلی با نشریه «توفیق» در ارتباط بودند در این باره اتفاق نظر دارند كه این نشریه همواره تلاش نموده برای مردم و در كنار مردم باشد. همین طور مجله «گل آقا» باز از صفحه نخست تا اختتام در اختیار مردم و سفره آنها بود و در واقع وقتی مردم «گل آقا» می خواندند خودشان را پیدا می كردند و دل شان خنك می شد. این طنزنویس اشاره كرد: البته بسیاری این دل خنكی را در دوره «گل آقا» به سوپاپ اطمینان تعبیر می كردند. این در شرایطی است كه به صورت كلی بخشی از نقش رسانه ها همین سوپاپ بودن است. در همه جای دنیا به رسانه ها اجازه داده می شود كه بخار كله مردم را خالی كنند تا از حضور آنها در خیابان ها جلوگیری شود. بعنوان مثال مردم وقتی «گل آقا» می خواندند دیگر یقه مدیران را در خیابان نمی گرفتند، بلكه با آنها سر گفت وگو را باز می كردند. در واقع می توان گفت در دوره ای كه مسئولان بر سر میكروفون با هم دعوا می كنند، دورانی است كه «گل آقا» وجود ندارد. 1397/09/23 17:33:34 5.0 / 5 2812 تگهای خبر: رسانه , سرگرمی , طنز , كتاب این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط پزشکیان: بخوانیم تا همدل شویم اولین جشنواره ی ملی مطبوعاتی زاینده رود آغاز پیش فروش بلیت کمی شبیه تئاتر پیام رئیس رسانه ملی به دنبال حمله رژیم صهیونیستی و شهادت خبرنگاران نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۹ بعلاوه ۳