ژاک اودیار منفورترین فرد در مکزیک واکنش های شدید ضد امیلیا پرز به گزارش بی بدیل دات کام، ژاک اودیار، فیلمساز فرانسوی، پیش از این در مکزیک چندان محبوب و شناخته شده نبود اما وی با ساختن امیلیا پرز و اظهارنظرهایش جنجال عجیبی به راه انداخته است. به گزارش بی بدیل دات کام به نقل از مهر، «امیلیا پرز» فیلم موزیکال ژاک اودیار کارگردان فرانسوی در رابطه با یک قاچاقچی مکزیکی که با ۱۳ نامزدی، پیشتاز جوایز اسکار سال جاری شده، با تصویری که از مکزیک نشان داده است انتقادهایی را برانگیخته و خشم ملی را شعله ور کرده است. به ندرت پیش می آید که فیلمی تا این حد از نظر منتقدان و رای دهندگان جوایز موفق باشد و در عین حال مخالفانی تا این حد بحث برانگیز داشته باشد. «امیلیا پرز» به نویسندگی و کارگردانی ژاک اودیار فرانسوی، هم جایزه هیأت داوران جشنواره فیلم کن و هم جایزه بهترین بازیگر زن را به شکل مشترک برای ۴ بازیگر خود در ماه می (اردیبهشت) برنده شد. اخیرا این موزیکال اسپانیایی زبان که داستانش در مکزیک اتفاق می افتد، اما بیشتر آن در فرانسه فیلمبرداری شده است، برنده ۴ جایزه گلدن گلوب و ۵ جایزه فیلم اروپا شد و ۱۱ نامزدی بفتا را به دست آورد و با ۱۳ نامزدی در اسکار سال جاری، پیشتاز جوایز اسکار هم شد. «امیلیا پرز» که شناخته شده ترین فیلم سال ۲۰۲۵ است، برای بازی کارلا سوفیا گاسکون و زوئی سالدانا نامزد بخش بازیگری اسکار شده و همینطور برای بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه اقتباسی، بهترین موسیقی متن نامزد شده و ۲ نامزدی در قسمت بهترین ترانه دارد. داستان این فیلم که تلفیقی از چند ژانر است، در رابطه با یک مرد قاچاقچی مکزیکی است که برای فرار از قانون به زن تبدیل می شود و بعد از آن به دنبال عدالت برای افراد ناپدیدشده در این کشور برمی آید تا مردگان و مفقودانی را که قربانی خشونت های در رابطه با مواد مخدر شده اند، شناسایی کند. این فیلم که یک هفته است در مکزیک اکران شده، قبل از آن هم از جانب منتقدان مکزیکی و چهره های صنعت این کشور برای حضور ناچیز مکزیکی ها در بین بازیگران و عوامل اصلی آن با شکایت هایی مواجه گردید و در عین حال برای تصویری که از این کشور عرضه می کند، به آن تاخته شد. لحظه ای که انتقادها اوج گرفتدر نگاهی به آغاز حملات به این فیلم، بی بی سی به موفقیت فیلم در گلدن گلوب اشاره می کند و می نویسد از آن زمان بود که انتقاد زیادی به این فیلم در شبکه ایکس از جانب کاربران مکزیکی به وجود آمد. هکتور گیلن فیلم نامه نویس مکزیکی، در پستی که ۲.۶ میلیون بار دیده شد، آکادمی اسکار را تگ کرد و پوستری منتشر نمود که در آن نوشته شده بود: مکزیک از امیلیا پرز متنفر است / «نژادپرست اروپایی میانه رو» تمسخر / ۵۰۰ هزار نفر مرده اند و فرانسه تصمیم می گیرد یک موزیکال بسازد. گیلن، اودیار را فیلمسازی بزرگ خوانده، اما تصمیم وی برای ساخت بیشتر بخش های فیلم در استودیوهای خارج از پاریس و همینطور نحوه پرداختن به یک مبحث دردناک ملی را نادرست خوانده و با استناد به آمارهای اخیر دولت مکزیک می گوید: یک جنگ مواد مخدر وجود دارد و نزدیک به ۵۰۰ هزار کشته [از سال ۲۰۰۶] و ۱۰۰ هزار مفقود … هنوز در بعضی مناطق غرق در خشونت هستیم؛ اما این ها اپرا نیست. دارید با یکی از بزرگترین جنگ های مکزیک از زمان انقلاب [در اوایل قرن بیستم] بازی می کنید: جست و جوی مادران ناپدید شدگان، در حالیکه در ۴ سخنرانی گلدن گلوب برای قربانیان هیچکس کلمه ای به زبان نیاورد. گیلن همینطور برای بهره نگرفتن از مردم مکزیک در تولید فیلم ناراحت است و می گوید: یکی از ۴ بازیگر زن فیلم یعنی آدریانا پاز، مکزیکی است. در بین بقیه، زوئی سالدانا که برنده جایزه بهترین بازیگر زن مکمل گلدن گلوب شد، از دومینیکن است اما در آمریکا به دنیا آمده و کارلا سوفیا گاسکون اسپانیایی، اهل حومه مادرید است، هرچند به صورت گسترده در تلویزیون مکزیک کار کرده است و آخرین و مشهورترین چهره هم سلنا گومز آمریکایی است که میراثی مکزیکی دارد. گومز که با زبان اسپانیایی بزرگ شده، اما تسلط خویش را بر این زبان از دست داده است مجبور شد باردیگر زبان یاد بگیرد و شخصیت او بازنویسی شد تا مکزیکی-آمریکایی باشد تا صرفا مکزیکی. خود اودیار هم که اصلاً اسپانیایی زبان نیست. گیلن می گوید: وجود چند مکزیکی در فیلم مانع نمی شود که محصول یک تولید اروپایی محور باشد. ممکن است علل تجاری در پس تصمیم گیری بازیگران وجود داشته باشد: گومز و سالدانا مسلماً نامهای جهانی شناخته شده تری نسبت به خیلی از بازیگران مکزیکی هستند. حتی وقتب از لهجه اسپانیایی گومز انتقاد و غیرقابل دفاع خوانده شد و بعد از آن سلنا گومز در یک پست عذرخواهی نمود و اظهار داشت: متاسفم، با زمانیکه به من داده شد بهترین کار را انجام دادم، برخی به پشتیبانی از وی برخواستند و گفتند اصلاً وی نقش یک آمریکایی را بازی می کند که اسپانیایی زبان اصلی اش نیست. یک بازیگر مکزیکی اعتقاد دارد «امیلیا پرز» فیلمی است که برای صادرات طراحی شده است. وی می گوید: گردشگر ها در مکزیک می توانند چیزهایی بخرند که ظاهر مکزیکی دارند، اما در جای دیگری ساخته شده اند. در این فیلم هم امکان دارد ارجاعاتی به فرهنگ مکزیک ببینید و در رابطه با مکزیک صحبت شود، اما محصول مکزیک نیست. دفاع فیلمسازبا این حال، در بین انبوه انتقادها، برخی افترا ها در رابطه با فیلم نادرست است. برای نمونه از کارگردان فیلم بعنوان یک فرانسوی یاد شده که هیچگاه به مکزیک نرفته است، در حالیکه اودیار می گوید: من ایده ساخت یک اپرا را در ذهن داشتم ولی بعد کمی ترسیدم و احساس کردم باید کمی رئالیسم به آن تزریق کنم. برای همین ۲، ۳ بار به مکزیک رفتم و برای انتخاب بازیگر هم آنجا را جستجو کردیم، اما جواب نمی داد … آیا شکسپیر برای نوشتن داستانی در رابطه با ورونا باید تا آن مکان می رفت؟ در هر حال اگر قرار باشد موفقیت فیلم در فصل جوایز را در نظر بگیریم، خیلی از منتقدان و رای دهندگان باید با اودیار موافق باشند، یا حداقل معتقد باشند «امیلیا پرز» بدون درنظر گرفتن این مورد دارای شایستگی هنری قوی است. برای مثال، جیمز موترام، منتقد فیلم بریتانیایی، می گوید: وقتی آنرا دیدم، احساس کردم یک اثر بسیار تازه است. برداشتی کاملا جدید از ماجرای کارتل ها، در چارچوب یک موزیکال بسیار غیرمعمول با داستانی در رابطه با تغییر جنسیت. من شجاعت فیلم را بیشتر از هر چیز تحسین می کنم. ژاک اودیار گفته نخستین بار بعد از خواندن رمان «گوش کن» از نویسنده فرانسوی بوریس رازون، که در یک فصل شخصیت یک قاچاقچی مواد مخدر را نشان می داد، ایده ساخت این فیلم به ذهنش خطور کرد. وی بارها گفته که در «امیلیا پرز» تلاش در کشف فرهنگ مکزیک نداشت، بلکه مکزیک تنها پس زمینه ای برای داستان او بوده است. با این حال، در یک کنفرانس مطبوعاتی که اخیرا در مکزیک برگزار شد، اودیار از منتقدانش عذرخواهی نمود و اظهار داشت که این فیلم اپرا است. وی ادامه داد: ازاین رو «واقعی» نیست و اگر چیزهایی وجود دارد که تکان دهنده به نظر می آید، واقعا متاسفم … سینما این کار را نمی نماید. پاسخ نمی دهد، فقط سوال می پرسد، اما شاید سوال های «امیلیا پرز» نادرست باشد. او گفت تغییر جنسیت در محور داستانش نیست و قصد او همدردی با رنج بازماندگان جنایات کارتل ها بوده است. وی اظهار داشت: من می خواستم ابعاد بزرگ تری داشته باشم، دیدگاهم را گسترش دهم و به مخاطبان بیشتری برسم. البته این خطر متهم شدن به ساده سازی را بهمراه دارد و البته می توانستم مبحث ساده تری انتخاب کنم و می توانستم زندگی ام را صرف اجتناب از تمام موضوعات حساس کنم. طرفداران جدی فیلمبا همه اینها این فیلم در همان مکزیک طرفداران برجسته ای دارد، همچون گی یرمو دل تورو که اودیار را «یکی از شگفت انگیزترین فیلمسازان زنده» خوانده و در همان حال ایسا لوپز کارگردان و نویسنده سریال «کارآگاه حقیقی: سرزمین شب» که فیلم را «شاهکار» خوانده است. سالدانا هم به بی بی سی می گوید که باید به فیلمسازان اجازه داد تا دیدگاه هنری خویش را دنبال کنند، حتی اگر مبحث ظریف باشد. وی از این که بازی در این فیلم به او فرصتی داد تا به زبان مادری اش اسپانیایی کار کند، خوشوقت بود. او همینطور اظهار داشت: اودیار خودش را به چالش کشیده است و از جاذبه زبان که ما خویش را از راه آن حفظ می نماییم دست شسته است. من همیشه او را برای کنجکاوی در فرهنگ های دیگر و گفتن داستان ها بدون این که آنرا مال خودش کند، تحسین کرده ام. هکتور گیلن اما در رابطه با این که آیا این فیلم باید اسکار بگیرد یا خیر، می گوید: این فقط نشان داده است که صنعت به این شکل کار می کند و از آن چه در آمریکای لاتین و مکزیک اتفاق می افتد دور است و وی آرزو می کند که حداقل برای مشاوره از داخل مکزیک کمک گرفته می شد. شعله ور کردن آتشاما اودیار اخیرا سخنان جدیدی بر زبان آورد که خشم منتقدانش را باردیگر برانگیخت. وی اظهار داشت: اسپانیایی زبان کشورهای ساده، کشورهای درحال توسعه، فقرا و مهاجران است. این سخنان وی هم واکنش های شدیدی برانگیخت و در شبکه های اجتماعی و روزنامه های مکزیک و آمریکای لاتین با خشم و عصبانیت مواجه و بعنوان نشانه ای از طبقه بندی و تحقیر کشورهای اسپانیایی زبان تعبیر شد. بازیگر نقش اصلی هم چند سال پیش توییت هایی ضد مهاجران، مسلمانان و سیاهپوستان کرده بود، که حالا خبرساز شده و شانس او را برای اسکار کاهش داده و وی را مجبور کرده تا عذرخواهی کند و بگوید قصد ناراحت کردن کسی را نداشت. اتهام سواستفاده از بحران مکزیکسیسیلیا گونزالس روزنامه نگار مکزیکی «امیلیا پرز» را هر چیزی می داند که یک فیلم بد دارد: کلیشه ها، نادانی، عدم احترام، کسب درآمد از یکی از جدی ترین بحران های بشردوستانه در جهان (ناپدید شدن دسته جمعی در مکزیک) و در آرژانتین. رودریگو پریتو فیلمبردار مکزیکی که در هالیوود کار می کند، هم انتقاد نمود که همه چیز در «امیلیا پرز» به جز آدریانا پاز «غیراصیل» است. پاز که در این فیلم نقش بیوه یک قربانی کارتل را بازی می کند، در یک کنفرانس مطبوعاتی که در آن کار اودیار بشدت مورد انتقاد قرار گرفت، به گریه افتاد و فاش کرد که حدود ۱۸ سال پیش خودش را ربوده اند. ده ها سال است که مکزیک با جنایات هولناک در ارتباط با جنگ مواد مخدر که شامل کارتل های مخالف مواد مخدر می شود، با اشخاصی که به صورت روزانه ناپدید می شوند که گمان می رود قربانیان آدم ربایی و اعدام های غیرقانونی باشند، مواجه بوده است. به گزارش دویچه وله، تا تابستان ۲۰۲۴، شمار افراد گمشده و ناپدید شده در مکزیک در مجموع ۱۱۶ هزار مفقود شده را ثبت کرده بود و تا به امروز تنها ۴۰ نفر به این علت در دادگاه محکوم شده اند. ادبیات و فیلم در رابطه با خشونت در مکزیکناپدید شدن مردم در مکزیک حقیقت تلخی است که اغلب در ادبیات و سینما به تصویر کشیده شده است. بعنوان مثال، روزنامه نگار و نویسنده آنتونیو اورتونو در رمان خود با عنوان «اولینکا» (۲۰۱۹) یک مجتمع مسکونی لوکس را به تصویر می کشد که بوسیله ی یک شرکت ساخت و ساز مافیایی ساخته شده و از این رمان برای تسویه حساب با زادگاهش گوادالاخارا استفاده می نماید که بعنوان مقر یک کارتل قدرتمند مواد مخدر شناخته شده و عمیقاً تحت تاثیر فساد، جنایت یقه سفیدها و خشونت های در رابطه با مواد مخدر است. اثر بزرگ روبرتو بولانو نویسنده شیلیایی با عنوان «۲۶۶۶» که یک سال بعد از درگذشت نویسنده در سال ۲۰۰۳ منتشر گردید هم به مجموعه ای از قتل های کشف نشده زنان در مکزیک می پردازد. در سال ۲۰۲۰، درامی از فرناندا والادز به نام «شناسایی خصوصیت ها» که در جشنواره ساندنس به نمایش درآمد هم داستان مادری مکزیکی را تصویر کرد که ناامیدانه به دنبال پسر گم شده خود می گردد. حالا «امیلیا پرز» هم نگاه جدیدی به این بحران کرده است و با این وجود، خیلی از منتقدان سینما اعتقاد دارند که این دیدگاه مضر است. خورخه ولپی، نویسنده مکزیکی در یادداشت خود برای روزنامه ال پایس، این فیلم را «یکی از خام ترین و گمراه کننده ترین فیلمهای قرن بیست و یکم» خوانده و نوشته است: چگونه با یک عمل برای تغییر جنسیتی، مردی وحشی و بی رحم که دستور صدها قتل را صادر کرده، ناگهان به زنی همدل و متعهد به ضعیف ترین ها تبدیل می شود؟ این یک شعبده بازی روایی نابخشودنی است و حتی اگر فیلم جوایزی دریافت کند، فقط نشان دهنده تحقیر قربانیان است. اما پاسخ اودیار اینست که به اندازه کافی در رابطه با این کشور اطلاعات داشته تا فیلمش را بسازد و گرچه داستانش بر اساس حقیقت های اجتماعی و سیاسی ساخته شده، اما هیچگاه قصد ساخت مستندی در رابطه با وضعیت مکزیک یا تغییر جنسیت نداشته است. این فیلم نامه نویس و کارگردان گفت استفاده از فرم اغراق آمیز و مصنوعی بودن موزیکال و ملودرام برای بیان احساسی داستانش بوده است. روایتی که در مکزیک دردناک استبا وجود داستان اودیار در مکزیک، ناپدید شدن ها تنها در پس زمینه فیلم حضور دارند. در یکی از صحنه های فیلم همسران مردان مقتول و ناپدید شده درحال خواندن آهنگ «پارا» نشان داده می شوند و کارگردان خاطرنشان می کند که چنین گروه کری از زنان بیوه در واقع در مکزیک وجود دارد. در این میان فرانسوا گریو، هماهنگ کننده حقوق بشر، هم می گوید کم احتمال دارد که بتوان رئیس کارتل را به یک فعال حقوق بشر بدل کرد. این فیلم با اکران در سینماهای مکزیک با اعتراض مواجه گردید و معترضان در بعضی موارد خارج از برخی سینماها جمع شدند و مانع ورود به سالن شدند. به گزارش گاردین، همه این انتقادها باعث شد تا در هفته اخیر که فیلم در مکزیک اکران شده، مکزیکی ها به مسخره کردن کلیشه های فرانسوی بپردازند و حتی یک جنگ لفظی بین مکزیک و فرانسه بر سر این موزیکال راه بیفتد. انتشار فیلمی به نام «یوهان ساکربلو» که کلیشه های فرانسوی را مسخره می کند، این جنگ لفظی را بیشتر داغ کرده است. این فیلم ویدئویی ۳۰ دقیقه ای که در شبکه های اجتماعی انتشار یافته با رقصندگان و بازیگرانی با سبیل های مصنوعی، کلاه های لبه دار و تی شرت های راه راه، داستانی کمدی در رابطه با خانواده های رقیب تولید کننده کروسان و باگت است. هکتور گیلن، فیلم نامه نویس هم در این پروژه مشارکت دارد. منبع: بی بدیل دات كام 1403/11/14 10:10:08 5.0 / 5 43 تگهای خبر: آهنگ , اثر , بازی , برند این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط برگزاری آئین اختتامیه اجلاسیه نماز ستاد کل نیروهای مسلح کارهای فرهنگی از زیر یوغ سیاست بیرون بروند صحنه، چه کسانی را فریاد می زند؟ مثل یک راز الناز شاکردوست به فجر افزوده شد شکل گیری ایده در مسترکلاس اصغر فرهادی نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۴